Motorrijden met een lichamelijke handicap is zeker geen uitvinding van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Dit verschijnsel bestaat waarschijnlijk al zo lang als het motorrijden zelf. Tot voor kort waren dit echter individuele acties. Het is wel voor het eerst dat er een gestructureerd systeem bestaat om mensen met zowel de procedures als de techniek te helpen. Dit systeem is een route langs de verschillende facetten van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten.

Het begon allemaal met het verzoek van een gehandicapte motorrijder aan Rob Janssen om gebruik te mogen maken van een van zijn dragrace-technieken en zo weer te kunnen gaan motorrijden. Toen dit lukte, volgden er al snel meer aanvragen. Zo kwam het project op gang en geleidelijk werd duidelijk wat de werkelijke problemen en behoeften waren: het vrijwel geheel ontbreken van regels en duidelijkheid, geen opleiding en begeleiding, geen specifieke en goedgekeurde aanpassingen en hulpmiddelen. Maar vooral geen echte erkenning voor het feit dat er bij veel mensen met een handicap behoefte bestaat om, ondanks hun lichamelijke beperkingen, te gaan motorrijden.

De projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten wil mensen met functiebeperkingen begeleiden in de procedure om het motorrijbewijs te behalen en te gaan motorrijden. Er worden oplossingen geboden voor de vele technische en procedurele problemen die hierbij kunnen ontstaan. Door de inmiddels opgedane ervaringen en voortdurende technische ontwikkelingen worden de mogelijkheden steeds ruimer. Langzaam maar zeker verschuiven de limieten waarmee de betrokkenen geconfronteerd worden.

Tijdens een eerste voorzichtige presentatie op de beurs Automotorsport in Zuidlaren in januari 1995, ontstond er meteen contact tussen Rob Janssen’s Allround Technical Assist en het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen. Vooral aanpassingsdeskundige Sander Bison was geïnteresseerd. Kort daarna volgde de constatering dat er totaal geen mogelijkheden bestonden om een aangepaste rijopleiding te volgen. Dus werd Koops Verkeerseducatie bij het project betrokken en werden aanpasbare lesmotoren ontwikkeld. Vervolgens meldden zich kandidaten met ontbrekende of verlamde lichaamsdelen en zo ontstond de behoefte aan speciale prothesen en orthesen. Dit probleem bleek te kunnen worden opgelost door de orthopedisch instrumentmaker Wilfred Mijnheer van Stel Orthopedie Vries. En vanaf toen was de basis van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten een feit.

Het werd een goed lopend samenwerkingsverband tussen deze kernpartners. De ontwerpers van MMD Vormgeving creëerden vervolgens een eigen gezicht voor het project. Daarnaast ontstonden er nauwe contacten met RDW Centrum voor Voertuigtechniek en Informatie, de zelf gehandicapte adviseurs van het MMvG-demoteam, alsmede met revalidatiecentra en medisch specialisten. Ook de waardering van instanties als KNMV, MAG, BOVAG, ANWB en VVN werd voor het functioneren van de projectgroep van groot belang.

Op 13 december 1995 werd het project gepresenteerd aan pers en publiek op het TT-Perscentrum in Assen. De media reageerden enthousiast en de stroom van positieve publiciteit zorgde voor veel nieuwe aanmeldingen. De innige relatie tussen MMvG en de media duurt nog steeds voort.

De eerste geslaagde kandidaat was Edwin Vester op 2 mei 1996. Op 9 februari 2005 werd Ninette Pijnenburg als 250e geslaagde MMvG’er bijgeschreven. Inmiddels is dat aantal al weer meer dan verdubbeld. Honderden motorliefhebbers dus, die via MMvG het motorpad (weer) vonden.

In 2003 werd de projectgroep MMvG uitgenodigd om in Brussel deel te nemen aan het “Qua Vadis” congres van de Europese Commissie. De werk- en zienswijze, de z.g. “MMvG-Methode” werd daar gepresenteerd en gedemonstreerd en dient sindsdien als norm voor de Europese regelgeving op het gebied van aangepast motorrijden.

In april 2005 werd op uitbundige wijze het 10 jarige bestaan van het project MMvG gevierd. Bij deze gelegenheid werd, behalve een nieuwe lesmotor, ook de Body Check gepresenteerd. Dit is een systeem waarmee lichaamsfuncties die voor motorrijden relevant zijn, gemeten kunnen worden. Zo kan meestal vooraf worden bepaald of iemand verantwoord en veilig kan gaan motorrijden.

Veel bijzondere projecten kwamen via MMvG tot stand, maar de meest opmerkelijke waren toch de “Projecten Poortenaar 1&2” (2002 en 2010). Voor het echtpaar Leendert en Ria Poortenaar, beide kleine mensen (128 en 120 cm), werd aangepast materiaal gebouwd. Deze drastisch verlaagde motorfiets én zijn berijders werden landelijk bekend door de enorme media-aandacht die ze kregen. Het ultieme bewijs dat lichamelijke beperkingen en motorrijden best samen kunnen gaan.

Op 29 juni 2009 overleed de mede-initiator van MMvG, Sander Bison, op 57-jarige leeftijd. Sander was DPR van het CBR en heeft in die functie baanbrekend werk verricht voor MMvG. Met dit verlies werd de projectgroep recht in het hart getroffen, maar zijn werk vindt onverminderd voortgang.

De Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten, SMvG, werd al in 2001 opgericht door Henk de Wit, maar leidde, na een aanvankelijk succesvolle start, lang een sluimerend bestaan. Doel van de stichting is het voorlichting geven over en het bevorderen van aangepast motorrijden. Begin 2012 werd SMvG door Maarten Ogg nieuw leven ingeblazen. Momenteel bestaat het bestuur van deze vrijwilligersorganisatie vrijwel geheel uit MMvG-ers. Ervaringsdeskundigen dus die, beter dan wie ook, kunnen uitleggen hoe belangrijk dit werk voor mensen kan zijn.

Op 27 april 2012 ontving Rob Janssen een koninklijke onderscheiding o.a. voor zijn werk en verdienste voor de gehandicapte motorrijder. Met de toekenning van dit “lintje” werd ook het maatschappelijk belang van het MMvG-project erkend en bevestigd.

Wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd en gezondheidsproblemen besloot Rob Janssen eind 2012 het rustiger aan te gaan doen en wat taken over te dragen. Sinds 1 januari 2013 worden zijn technische werkzaamheden als motoraanpasser (Allround Technical Assist) uitgevoerd door zijn opvolger Albert Lukens (Lukens Tuning Service). Van hieruit worden ook de projectcoordinatie en het secretariaat beheerd.

Rob is momenteel nog als adviseur aan het project verbonden.

In 2012 begonnen de specialisten van het MMvG­-team aan het uitwerken van 'het protocol'. Bijna twintig jaar MMvG­-kennis en ervaring werden gebundeld in dit standaardwerk, aangevuld met Nederlandse en Europese wet­- en regelgeving, procedures, codes en beoordelingsnormen. Eind 2013 was dit document compleet en ligt de MMvG­-methode vast voor het nageslacht.

Januari 2014 opende Stel Orthopedie de deuren van het nieuwe bedrijfspand in Tynaarlo. Strak en modern van opzet en vlak bij afslag 35 van de A28. Helaas mocht directeur Jaap Hartsema maar kort genieten van zijn nieuwe bedrijf. Op 2e paasdag 2015 overleed Jaap geheel onverwacht op 57-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn vertrouweling Wilfred Mijnheer, die het bedrijf inmiddels heeft overgenomen.

Najaar 2015 verhuisde projectgroep MMvG naar een nieuw hoofdkwartier in het pand van Koops-Novl opleidingen. Nóg beter bereikbaar en nóg ruimer en professioneler opgezet. Ook motoraanpasser Albert Lukens verhuisde mee met lambert Koops.

De sneeuwbal rolt en door de nog steeds groeiende bekendheid die het project krijgt, zijn allerlei ontwikkelingen in een stroomversnelling geraakt. Nog altijd zijn er grenzen aan de mogelijkheden die geboden kunnen worden. Niet alles is haalbaar, want de oude stelregel blijft van kracht: ...alléén als het op een verantwoorde en veilige manier kan...

Maar de sneeuwbal rolt en is niet meer te stoppen...